Isidoorke voorbij, noordenwind voorbij

Geregeld krijg ik de vraag waar de naam Isidoor eigenlijk vandaan komt.
Wel vandaag, 15 mei, is voor velen gekend als de ijsheiligen, de dag dat er normaal geen vorst meer is en men naar alle lust kan zaaien en planten. Maar het is tevens de naamdag van Sint-Isidorus van Madrid, in de volksmond gekend als Isidoor, de patroonheilige van de boeren.

De meeste personen die vroeger heilig verklaard werden, kwamen uit de hogere , meestal adellijke kringen. Af en toe viel die eer ook eens te beurt aan iemand uit de lagere standen zoals Isidorus van Madrid.

Hij werd omstreeks 1070 geboren in een arm gezin, zijn ouders moesten hard werken om hun kostje bijeen te scharrelen, van schoolgaan was er dan ook geen sprake voor Isidorus. Zijn ouders waren dan ook heel blij toen hij op oudere leeftijd als boerenknecht in dienst kon treden bij grootgrondbezitter Giovanni de Vargas.

Isidorus huwde met Santa María de la Cabeza, ze kregen een kind dat echter spoedig stierf. Deze persoonlijke tragedie zagen beiden echter als een teken van God dat ze kinderloos moesten blijven. Ze legden een gelofte van kuisheid af en stelden hun verder leven in dienst van God.
 

Iedere morgen stond Isidorus vroeg op om nog voor zijn werk naar de kerk te kunnen gaan om de eucharistieviering te kunnen bijwonen. Zo kwam hij ongewild dikwijls te laat op zijn werk, dit tot ergernis van de andere knechten die dit aan de herenboer gingen verklappen.
 
De herenboer besloot om hem te bespieden en ontdekte zo dat Isidorus niet alleen soms te laat op het werk kwam maar ook regelmatig zijn werk staakte om even te bidden. En hier zag de herenboer een wonder. In de tijd dat Isidorus zat te bidden, pakten engelen de ploeg achter de ossen en ploegden hiermee de akker.

Bij een andere inspectietocht van de herenboer was het snikheet, Isidorus was aan het dorsen, de herenboer beklaagde zich over de grote hitte. Isidorus bad tot God, sloeg met de dorsvlegel op de grond en er welde een bron op zodat de herenboer zich kon verfrissen.

En tijdens de wintermaanden gaf hij eens de helft van zijn koren aan de hongerige vogels, de overgebleven helft leverde daarna twee keer zoveel meel op als normaal.
Snel was Isidorus voor de bevolking bij het leven al Heilig, nog eens gesterkt doordat hij alles wat hij kon missen weggaf aan de minderbedeelden.

Na een leven van hard werken overleed Isidorus op 15 mei in het jaar 1130, zijn vrouw zou vijf jaar later gestorven zijn. Ook na zijn dood zou Isidorus nog voor vele wonderen zorgen, zelfs de Spaanse koningen riepen zijn hulp in alhoewel hij toen nog niet eens heilig verklaard was. Op een keer hield men een processie met zijn relieken om door zijn voorspraak regen te verkrijgen.

Een Moorse sterrenkundige spotte met de goedgelovigheid van de mensen en zei dat men zijn borst met een dolk mocht doorboren als het binnen de 24 uur zou beginnen te regenen. Even later begon het echter overvloedig te regenen en alhoewel de Moor hiervan getuige was, toch geloofde hij nog niet in de voorspraak van Isidorus. Acht dagen later werd hij echter overvallen door een struikrover en met een dolk in zijn borst vermoord.

Ondanks dat de Heiligverklaring door de kerk nog 5 eeuwen op zich liet wachten, was zijn verering al wijd verspreid onder de Europese boerenstand.

Nu, ik ben geen diepgelovig man. Maar geloven in een goede afloop van de teelten en een rijkelijke oogst (en hopen op enkele helpende engeltjes) is iets onmisbaar voor een landbouwer.

Dus bij deze, zaai en plant naar hartenlust want de zomer staat voor de deur!

Of zoals men vroeger al eens zei,

Isidoorke thuis, uit met het fornuis !